بحران کنونی ما در مورد ازدواج ،بحران بی میلی جوانان نسبت به این امر متعالی است. خبر ناگواری که معاونت امور جوانان در وزارت ورزش و جوانان از آن سخن رانده و با نظر به چیزی که در دوروبرمان میگذرد نیز میتوانیم در مورد آن به مشاهده بنشینید، بحران بی رغبتی جوانان نسبت به ازدواج میباشد. در کشور ما با اینکه در امر ازدواج توصیه های عظیم معنوی و در دیدگاه بزرگان مان توصیه جدی نسبت به امر ازدواج صورت گرفته است اما ما هم اینک با بحران های مختلفی بر سر راه ازدواج روبرو گشته ایم، جوانان این مرز و بوم این روزها در مورد همسریابی و همسرگزینی دیدگاه مناسبی ندارند و به شدت نسبت به این امر مقدس بی تفاوت و بی‌میل گشته اند. مسئله دیگر حوزه ازدواج برای جوانان مسئله مهم طریقه یافتن همسر می باشد، در کشور ما متاسفانه به ازای هر ازدواج یک طلاق رخ می‌دهد، و این بدین معنی است که جوانان ما در امر همسریابی و همسرگزینی نیز دچار مشکل می باشند، و در واقع در ۳۰% انتخاب ها، در بهترین حالت مناسب نبوده است و از روی معرفت و آگاهی صورت نگرفته است. ترس از ازدواج مسئله از این نیست که باید با آموزش های صحیح از تاثیر گذاری آن در کاهش ازدواج و واقع گشتن ازدواج های ناموفق کاست. و البته با کاستن از آداب و رسوم های اضافه که در همسریابی و همسرگزینی نقش مهمی را ایفا می کنند، محیطی مناسب و سالم برای اینکه دختر و پسر بتوانند با هم آشنا گردند فراهم نمود. با وجود این همه بحران در زمینه ازدواج جوانان ما چه راهکاری برای این مسئله مهم اندیشیده ایم. آیا از امکانات فضای مجازی و اینترنت و شبکه های اجتماعی می‌توان به شکل معقول و منطقی برای امر همسریابی و همسرگزینی استفاده کرد؟ آیا مسئولین ما می توانند به ظرفیت های فضای مجازی اعتماد کنند و زمینه جلب اعتماد آحاد مردم را نیز فراهم نمایند؟ چگونه می توان با استفاده از فضای مجازی به همسر دلخواه خود رسید و زمینه ای یک ازدواج موفق را برای همه جوانان فراهم نمود؟ اینها سوالاتی است که در صورت پاسخ به آنها، راهکار مناسبی در جهت حل این بحران فراسوی نگاه ما قرار خواهد گرفت. ما امیدوار به روزی هستیم که ازدواج از طریق سایت همسریابی با تکیه بر اولویتهای فردی در زمینه انتخاب مناسب به همراه نظارت مستمر در نهادهای فرهنگی بتوانند گره از مشکل عظیم ازدواج بردارد. فرافکنی و پاک کردن صورت مسئله به هیچ وجه این بحران را نحو نخواهد کرد، چنان که می بینیم هنوز که هنوز است قانونی مناسب در زمینه ازدواج از طریق سایت های همسریابی و همسرگزینی در کشور ما وجود ندارد و تنها هشدار های مسئولین نسبت به دوری گزیدن جوانان از ثبت نام در این سایت ها صورت می پذیرد، در حالیکه بهتر آن است سازمانهای فرهنگی، با قبول مسئولیت نظارت بر سایت های همسریابی و صیغه یابی، در درجه اول به اعتماد مردم و جوانان نسبت به این سایت ها صحه بگذارند و سعی در تسهیل چنین ازدواج هایی بنمایند و در درجه دوم از کلاهبرداری ها و سودجویی های محتمل بر این سایت ها جلوگیری کنند.
