من و شما
برای بازداشتنِ فرزندمان از کارِ بد
و تشویقِ او به کارِ خوب
چهار تا راه بیشتر نداریم.
راه اول :
تقویتِ مثبت ( positive reinforcement )
یعنی ما به مجموعه و سیستم
چیزی اضافه می کنیم.
یعنی فرزند شما یک کارِ خوبی انجام می دهد
و شما به او یک پاداشی می دهید.
راه دوم :
تقویتِ منفی ( negative reinforcement )
در تقویتِ منفی من به فرزندم می گویم
حالا که وقت امتحانات است
لازم نیست که اتاقت را مرتب کنی
در نتیجه او را از یک مسئولیت یا وظیفه ای دور می کنم برای اینکه درسش را بخواند.
من در اینجا از مجموعه و سیستم
یک چیزی را که کودک خوب نمی داند
بیرون می آورم
و به آن می گویم تقویتِ منفی
که معنایش کم کردن است.
راه سوم :
تنبیهِ مثبت ( positive punishment )
به عنوان مثال فرزند من
کار بدی می کند
من حرف تندی به او می زنم
و یا با اینکه کارِ درستی نیست
فرض کنید او را تنبیه فیزیکی می کنم
در اینجا تنبیهِ مثبت صورت گرفته است
چون در اینجا من به مجموعه و سیستم
یک چیز بدی که تنبیه است را اضافه می کنم
برای اینکه فرزندم
آن کار بد را انجام ندهد.
و راه چهارم :
تنبیهِ منفی ( negative punishment )
در این حالت
من فرزندم را از یک چیزی که
لازم و واجب نیست محروم می کنم
مثلاً به او می گویم
حالا که با برادرت سرِ سازگاری نداری
من از تو اسباب بازی ات را
مثلاً برای دو روز می گیرم
و یا به عنوان مثال
یک روز حق نداری تلویزیون نگاه کنی
در اینجا تنبیهِ منفی صورت گرفته است
چون من یک چیزی را
از سیستم و مجموعه کم کرده ام.
