در زندگیِ مشترک
نمی شود هر کسی راهِ خودش را برود.
اصلاً آدم ها چرا با هم ازدواج می کنند؟
در ازدواج ما با هم
یک توافقی می کنیم که
معنایِ این توافق این نیست که
هر کاری که من می خواهم
یا هر کاری که تو می خواهی
می توانیم انجام دهیم
البته یک جاهایی هر کسی می تواند
کارِ خودش را بکند
شما کفشِ خودتان را می‌پوشید
او هم کفش خودش را می پوشد
ولی روزی که می خواهید
به مهمانی بروید
ماجرا این است که
دوتایی باید با هم به توافق برسید که
این مهمانی را بروید یا نه؟
ولی اگر شما تصمیم گرفتید
هر کسی به آن مهمانی که
خودش دوست دارد برود
دیگر ازدواج معنا پیدا نمی کند.
یعنی وقتی ما ازدواج می کنیم
نمی توانیم هر جا که
با هم اختلاف پیدا کردیم
من راهِ خودم را بروم
او هم راهِ خودش را برود
و حرفمان این باشد که
ما به نظرِ هم احترام می گذاریم
معنایِ این کار احترام گذاشتن نیست.
روزی که ما ازدواج می کنیم
حرفمان این است که
ما مسائلمان را با هم مطرح می کنیم
و در نهایت به یک توافقی می رسیم که
در مجموع
هر دو طرف برنده باشیم.
به همین جهت است که
آدم ها وقتی می خواهند
با هم ازدواج کنند
چِک می کنند که آیا در موردِ
مسائلِ اعتقادی
جدولِ ترجیحات
محلِ زندگی
تعداد بچه ها
چگونگی تربیتِ بچه ها
نوعِ کار و ...
توافق دارند یا نه
و وقتی دیدند
چنین توافقی وجود دارد
با هم ازدواج می کنند
و بعد از ازدواج هم
تبدیل می شوند به
دو چرخِ یک اتومبیل
که جدا هستند
ولی در کنارِ هم قرار دارند
و در یک مسیر حرکت می کنند.
